Çocukluk yılları
Bilmiyorum
Bir deniz var mı
Zamanı hissettiğimce ses veren
Romantik olmayan rüzgarın haykırışında
Onu görüyorum
Kirlenmiş deniz artık
sakin değil kaldı ki bir aşktan dolayı dertliyim
artık bir şey yapmayı düşünmüyorum
odaları dolaşıyorum hatıralar olmaksızın
beyaz duvarlar bir şey ifade etmiyor
hafızam olmadan
vücudumu tek başına nerede rehin bıraktım
bir sandalyede, bir yatakta yada bir elbise dolabında mı
müzik kitaplarının hayalleri yitip gitmiş
çağın renkleri yitip gitmiş
Çöl
Çöl turistler için değil
Kendi içinde bulanık bir çöl
Tozdan ve dumandan;
Kendi içimde
İzleri ve dönüşleri olmaksızın
Kaçışları olmaksızın
Bilmiyorum nerede durmalıyım
Kendimi miskin kılarsam eğer çarpık
Duvara ve çatıya dönük
Ve ters yüz olmuş;
Artık romantik olmayan
Fırtınayı çağıran denizi
Duymuyorum
Rüzgarın haykırışını duymuyorum
Ne de Mozart’ın Ay’ı
Öldürüyor düşselliği.
Kendimi gelecek güne dahil ediyorum
Geriye dönmemi ısrarla isteyen
Duyuyor musun
Bir deniz var yaklaşan
Şahlanan dalgalar
Haykıran rüzgarla
Taşıyorum benimle birazcık Mozart'ı
Dört ay üç ev
Kışı haykıran deniz artık yok
Çalan Mozart’ da artık yok
Ne de çarpan rüzgar,
Barın ön kapılarında
Hantal ceketleriyle sakallı insanlar
Kamyonların gürültüleri,
Artık Mozart yaşamıyor
Ne de çağıran deniz
Ne de sen bana bakan
Kendini engellemedin
Deniz çağırdığında
Rüzgar kara bulutlara haykırdığında
Yenik düşürdüğünde
Beni sürükleyerek uzaklara
Yine de
Denizin haykırışını seviyorum.
tçeviri Erkut Tokma
Infanzia
Non so
c’è il mare che suona
come un tempo lo sento
lo vedo nell'urlo
del vento non più romantico
il mare inquinato non più
sereno o d’amore sconvolto io
non più pensando qualcosa da fare
giro per stanze senza ricordi
pareti bianche senza nulla d’appendere
senza memorie
dove solo deposito il corpo
una sedia un letto e un armadio
Scomparsi i sogni di libri di musica
scomparsi i colori d’età
Deserto
Deserto non per turisti
deserto polveroso dentro
di polvere e fumo
all’interno di me
senza tracce o ritorni
senza abbandoni
non so dove stare
se mettermi curvo supino
girato al muro al tetto
e capovolto
non sento il mare che suona
in tempesta
non sento l’urlo del vento
non più romantico
neppure la luna per Mozart
assassino sognante
Mi racchiudo per il giorno appresso
che si ostina a tornare
Senti
c’è il mare che arriva
onde che sbattono
col vento che urla
porto con me pochi grammi di Mozart
Quattro mesi tre case
Non c’è più il mare che urla d’inverno
né Mozart che suona
o il vento che sbatte
le porte di fronte col bar
con i giacconi uomini orsi
rumore di autocarri
Non c’è Mozart che vive
né il mare che suona
né tu che mi guardi
non hai impedito
che il mare suonasse
che il vento di urla di nere nubi
vincesse
portandomi via
Eppure
adoro il mare che urla
Childhood
I don’t know
the sea sound
I feel it like one upon a time
I see it in the not anymore romantic
howling of the wind
the polluted sea which is no more quiet
or I am upset by love
not anymore thinking about doing something
I wander around rooms without memories
white walls with nothing to hang
no memories
where I store only the body
 |
| Casa della Poesia, 2010 ISBN 9788886203555 |
The dreams of music, books disappeared
the colours of age disappeared
Desert
Desert, not for tourists
desert dusty inside,
of dust and smoke
inside me
without traces or returns
no abandonments
I don’t know where to stay
if I put myself crooked and supine
turned towards the wall against the roof
and upside-down
I do not hear the sea ringing
in the storm
I do not hear the wind’s howl
It’s not romantic anymore
not even the moon for Mozart
dreaming murderer
I conceal myself for the following day,
which obstinately returns
Look
the sea is coming
with its waves slamming
and the wind howling
I carry with me a few grams of Mozart
Four months, three houses
The sea no longer screams in the winter
neither Mozart plays
nor the wind slams
the doors in the front of the coffee shop
with their coats bear-men
noise of trucks
There's no Mozart living
nor the sea sound
you don’t even look at me
you did not prevent
the sea from playing,
or the screaming wind of black clouds
from
taking me away
Despite this,
I love the howling sea
translation: Karen Costa
Fëmijëria
Nuk di
është deti ai që luan
si dikur e ndjej
e shoh tek ulërima
tek era jo më romantike
deti i ndotur jo më
i qetë o prej dashurisë i tronditur unë
jo që nuk mendoj më të bëj ndonjë gjë
vërtitem në dhoma pa kujtime
mure të bardhë ku s’var dot asgjë
pa kujtime
ku vetëm trupin mund të lë
një karrige një shtrat e një dollap
Zhduken ëndrrat e librave të muzikës
zhduken ngjyrat e moshës
Shkretëtirë
Shkretëtirë jo për turistë
shkretëtirë e plurosur brenda
me pluhur e tym
në thellësinë time
pa gjurmë e rikthime
pa braktisje
nuk di ku të rri
të qëndroj përmbys me shpinë
i kthyer nga muri nga çatija
e kokëposhtë
nuk e ndjej detin që luan melodi
në stuhi
nuk ndjej ulërimën e erës
s’jam më romantik
as edhe hëna për Mozart-in
vrasës ëndrrimtar
Mbyllem për ditën përbri
që nuk don të vi
E ndjen
është deti që afrohet
dallgë që përplasen
me erën që ulërin
mbaj me vete pak gram Mozart-i
Katër muaj tre shtëpi
Nuk është më deti me ulërimë dimri
as Mozarti që luan
apo era që përplas
dyert përballë më barin
me xhaketa burra arinj
zhurmë kamionash
Nuk ka Mozart që jeton
as det që luan melodi
as ti që më shikon
nuk e ke ndalur
detin në krijimtari
as erën ulëritëse nga re që nxijnë
të fitonte
merrmë me vete
E megjithatë
e admiroj detin që ulërin.
përkthim: Valbona Jakova
lettura di Arnoldo Foà
